Çoğu insanın evinden çıkmayı tercih etmediği, yağmuru sevenlerin ise sokaklarda çılgınca fink attığı bir gün yaşanıyordu dışarıda.Pencerenin kenarında sessizci durmuştu, camdan bir süre dışarıyı seyretti. Yağmur biraz yavaşlamıştı, yağmur tanelerinin artık cama vurduğunda çıkardığı sesi duymuyordu. Karnı acıkmıştı ama bir türlü dışarı çıkmaya karar veremiyordu.Odasının için de bir tur döndü, durdu.Az sonra yavaş adımlarla çalışma masasına doğru yöneldi. Çekmeceyi açtı hesap makinesini aldı.”Şimdi oldu” dedi. Elinde hesap makinesi, bir de böyle bir tur attı. Fakat bir sonuç alamadı.
”Son defa deniyorum” dedi ve bilgisayarının yanına geldi. Bir şeyler dinlemeye ihtiyacı vardı. Sabah için ne iyi gider diye düşünüyordu albümler arasında dolaşırken, gözü bir ara Komutan Uçan Tekmeye, oradan da “Hurdacı Muharrem” e gitti. Çok geçmeden ”Hurdacı Muharremi” dinlemeye karar verdi. Pencerenin kenarına tekrar geldiğin de, şarkı henüz yeni başlamıştı.Melodi kısa sürede üzerinde etkisini gösterdi. Farkında olmadan ayağıyla tempo tutuyor kafasını bir sağa bir sola sallıyordu. Az sonra camın kenarında olduğunu hatırladı ve bu hareketleri aniden kesti. Şimdi elini çenesi koyup kendisine “düşünüyor” pozu vermeye çalışıyordu. Aslında aklında hiçbir şey yoktu. Fakat yinede bu pozisyonunu bir süre daha korudu. Çünkü karşı binadaki “taş parçası” ona bakıyor olabilirdi. Poz yapmak için elinde gerçek bir sebep vardı ve o bunu sonuna kadar kullanmakta kararlıydı.
Biraz bekledi.Aklından şimdi ona bakıp bakmamak geçiyordu. Bir anlık tereddütten sonra kafasını kaldırıp baktı. Oradaydı işte. Hemen kafasını başka tarafa çevirdi. Elinden geldiğince kendisine kuşları böcekleri izliyorum, yola bakıyorum, yoldan geçen arabaları sayıyorum havası vermeye çalıştı. Az sonra içinden “Çok mu belli oldu acaba” diye geçirdi. Ama bir kez daha kafasını çevirip de o tarafa da bakmadı. Arkasını döndü,yanıbaşında ki su perisinin kulağına "farklılıkları kucaklamanın bizi zenginleştireceğini" fısıldadı,ve karanlığın içine doğru yol aldı.
