Daha önce perdeleri çektiği için oda karanlıktı.Işığa ihtiyacı vardı.Elektrik kutusunu ulaşmaya çalışırken dizini sehpaya çarptı sertçe.”Hay a.q “ dedi, büyük bir içtenlikle.Canı sıkılmıştı ama,yine de bu acı verici tecrübe onu amacından vazgeçirmeye yetmemişti.
Işığı yakmayı başarmıştı sonunda,sevinçliydi.Zafer hanesine yeni bir tane eklemişti.Fakat bu mutluluğu uzun sürmedi.Tekrar acıktığı aklına geldi ve hiç istemese de,tren istasyonun yakınındaki kafeye gitmeye karar verdi. Yağmurluğunu sırtına geçirdi, sırt çantasına kafeteryada belki bir şeyler okurum diye bir kaç dergi koydu ve çıktı odasından.Fakat az sonra tekrar geri döndü oraya. Müzik çalarını unutmuştu. Onu aldı,montunun cebine yerleştirdi, ve tekrar yola koyuldu. Yürürken müzik dinlemeyi seviyordu. Tercihi Bülent Ersoy dan yanaydı son zamanlarda.Çünkü yol şarkılarının en güzellerini Bülent söylüyordu ona göre.
